تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی مادران دارای نوجوان مبتلا به کم خونی فقرآهن

مقدمه: کم خونی فقرآهن شایع ترین بیماری خونی بوده و مانند سایر بیماری های مزمن، جنبه های کیفیت زندگی بیمار و مادر به عنوان مراقب اصلی را تحت تأثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر به منظور تعیین اثر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی مادران دارای نوجوان مبتلا به کم خونی فقرآهن در سال 1392 و در شهر تهران انجام گردیده است. روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی از نوع کاربردی است که با انتخاب 60 مادر دختر نوجوان مبتلا به کم خونی فقرآهن در دو گروه آزمون و کنترل از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و فرم کوتاه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت می باشد. الگوی توانمندسازی خانواده محور در گروه آزمون اجرا و پس آزمون 5/1 ماه بعد از مداخله انجام شد. یافته ها: میانگین امتیاز کیفیت زندگی مادران قبل از مداخله در گروه آزمون برابر با 89/6 ±63/54 و در گروه کنترل برابر با 66/7±50/54 بود که با آزمون تی مستقل بین دو تفاوت معناداری وجود نداشت (94/0=p) در حالی که بعد از مداخله میانگین امتیاز کیفیت زندگی مادران در گروه آزمون برابر با 20/4±13/60 و در گروه کنترل برابر با 09/7±46/54 گردید که با آزمون تی مستقل اختلاف معناداری بین میانگین نمرات کیفیت زندگی دو گروه مشاهده گردید (001/0p<). همچنین با انجام آزمون تی زوجی قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون از نظر نمرات کیفیت زندگی تفاوت معناداری (001/0p<) مشاهده شد. در حالی که در گروه کنترل این اختلاف معنادار نبود (851/0=p). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که اجرای الگوی توانمندسازی خانواده محور در افزایش کیفیت زندگی مادران دارای نوجوان مبتلا به کم خونی فقرآهن مؤثر بوده است. پیشنهاد می شود پژوهش هایی در سطح وسیع تر در زمینه اثربخشی این الگو برای سایر بیماری های مزمن نیز انجام گردد.